Sladstack #6 - ik heb al genoeg interventies gehad.

Een nieuwsbrief over nagenoeg niet drinken en wel veel lezen

Ik had een kennismaking met mijn nieuwe huisarts. Een hele fijne vrouw. We besloten mijn algehele toestand eens door te lichten en ook mijn bloed te prikken. De uitslag was gelukkig helemaal top. Ik vroeg aan haar of ik wat moest met al die nieuwe medicatie die steeds voorbij kwam, in talkshows, op de socials, de ozempics en alle andere soortgelijke middelen. Ze vertelde dat zij er nog niet zo heel lang mee werkten maar dat als ik daarin geïnteresseerd was, ik sowieso - om het vergoed te krijgen - een jaar lang een leefstijlinterventieprogramma moest volgen.

Dat heb ik al gedaan, vertelde ik. Meerdere. Ik heb ook een cursus mindful eten gedaan, diverse boeken lezen, sportschoolprogramma’s gevolgd en allerlei andere dingen die gewoon vreselijk denigrerend zijn. Mijn buikomvang is door meer mensen opgemeten dan ik in mijn bed heb gehad. Ik denk dat het dieptepunt was toen ik voor mijn hypotheek aan een pukkelige student in een vaag zaaltje in een winkelcentrum moest uitleggen waarom ik overgewicht had. Ik probeerde nog te zeggen dat er veel knappe koppen zich over dit thema bogen maar hij wilde gewoon dat ik zei dat ik teveel at. Ik had ook gewoon akkoord kunnen gaan met die paar euro extra voor de levensverzekering maar nee, ik moest eerst gewogen worden. Ik wist altijd al dat dit onderdeel was van een hypotheek rondkrijgen. Ik heb er altijd tegenop gezien. Ik wil niet zeggen dat ik daarom niet eerder een huis heb gekocht maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat het helemaal geen rol speelde.

Wat als ik geen leefstijlprogramma meer wilde volgen maar misschien wel ooit de medicatie wilde? Omdat ik die cursus inmiddels zelf kan geven? Omdat ik gewoon ga gillen als nog één iemand me zegt dat ik een halte eerder uit een bus moet stappen of magere kwark moet eten? Wat als ik niet meer aangesproken wil worden als een kind van 4? Dan moest ik de medicatie zelf betalen. De goedkoopste kost ongeveer 110 euro per maand en de medicatie die het beste werkt ongeveer 420 euro per maand. Of, we konden wachten tot ik diabetes zou krijgen, dan kreeg ik alles vergoed.

Mijn afvalpogingen kwamen nooit uit zelfhaat. Ik ben nooit enorm onzeker geweest, althans niet over mijn lichaam. Het was altijd al sterk en mooi. Maar anderen wezen me er de hele tijd op dat ik iets aan mezelf moest doen. Van tantes tot leraren, van buren tot moeders van vriendinnen. En natuurlijk schoolartsen, huisartsen, volstrekt vreemden. En dus begon ik elke maandag weer aan een nieuwe poging. Zowel de goegemeente als ik dachten gedurende de jaren ‘80’, ‘90 en toch ook zeker de eerste vijftien jaar na de millenniumwisseling dat ik ‘gewoon een beetje beter mijn best moest doen’ ‘het echt moest willen’ ‘iets meer moest bewegen en iets minder moest eten’. Het een en ander werkte natuurlijk ook wel, zeker toen er een diëtiste aan te pas kwam. Maar nooit langdurig. Het vechten tegen mezelf, het gewicht naar beneden krijgen en vooral houden was altijd als het onder water houden van een bal - dat houd je ook nooit vol en is bovendien vreselijk vermoeiend en verdrietig. En ik wilde niet mijn hele leven verdrietig zijn. Naarmate ik meer ging verdienen, kon ik betere kleding kopen, een personal trainer betalen. Naarmate ik ouder werd en zag dat het leven gewoonweg te kort is voor schaamte, accepteerde ik niet alleen mezelf maar vierde ik zo ongeveer continu elke curve die mijn lichaam rijk was.

Nu ik langzaam maar zeker richting de 50(!) kruip, wordt het steeds meer een kwestie van gezondheid en gewrichten. En als je dan toch vaak genoeg hebt verzucht: ‘Was er maar een wondermiddel’, moet je het dan niet op zijn minst onderzoeken, en dan iets beter dan een podcast hier en een artikel daar? De huisarts snapte dat. Ze wilde me wel helpen om dit uit te zoeken. Met het schaamrood op haar kaken, zei ze dat ze wel eerst mijn buikomvang moest opmeten. “Het is oké”, zei ik. Ik tilde mijn shirt op en samen deden we wat de verzekering van ons vroeg, allebei met natte ogen. Ik voelde me voor het eerst een mens bij de huisarts.

Currently reading and publishing

Ik luister op dit moment naar Rage becomes her: the power of women’s anger en werk met het team aan het boek Deal with it van Eva de Mol. Gisteren vierden we de eerste verjaardag van onze uitgeverij! Het was vreselijk gezellig en alle andere hashtags die erbij kunt verzinnen.

---

Ik drink twee latte haver per dag. Gisteren deed ik dat in Hotel Piet Hein Eek in Eindhoven waar ik wakker werd. Would def recommend.